Петров, Михаил Петрович:версиослэн висъяськемзы
Пушкесэз ӵушемын Пушкесэз ватсамын
7-тӥ чур:
1926–1932-тӥ аръёсы [[Тирасполь]] но [[Иж]]кар городъёсын служить кариз.
1931-тӥ арын потэ солэн «Ваче пинь» веросъёсын бичетэз
1934-тӥ арын – кылбуръёсын нырысетӥ бичетэз, кудӥз нимаське «Ошмес син».
1933–1941-тӥ аръёсы «[[Удмурт дунне|Удмурт комунна]]» газетын но «[[Кенеш|Молот]]» журналын ужаз.
Гож 13 ⟶ 15:
1945-тӥ арысен [[Удгиз]]лэн директорез но «[[Кенеш|Молот]]» журналлэн валтӥсь редакторез.
1947-ти арын Михаил Петров Удмурт книга поттонниен кивалтэ. Со арын ик «Кырзан улоз» поэмазэ печатла. Та поэма сиземын удмурт кылбурчилы Филипп Кедровлы, кудиз ожын быриз. Поэмалэн валтись героез огшоры кылбурчи гинэ уг луы, со – зэмос солдат, кудиз сётиз ас улонзэ вордскем музъемез понна. Петров пыртэ пэмаяз кылбурчилэн улонысьтыз зэмос учыръёсты но фактъёсты, солэсь малпанъёссэ но сюлэмшугъясконъёссэ. 1950-ти арын Михаил Петровез Удмуртиысь писательёслэн огазеяськонзылэн председателе быръё, нош 1951-ти арын тазалыкез сэрен со кельтэ та ужинтыез.
Михаил Петров трос саклык висъяз берыктон ужлы. Удмурт кылэ со трос зуч классикъёсты берыктиз.
|